Wielu katolików patrzy dziś z niepokojem na liczbę kapłanów zasilających co roku prezbiterium Kościoła powszechnego, na zmniejszająca się liczbę seminarzystów i na lęk jaki towarzyszy tak wielu młodym ludziom, którzy boją się do końca powiedzieć panu Bogu „tak”.

W Ewangelii św. Łukasza słyszymy słowa Pan Jezusa: „Żniwo wprawdzie  wielkie, ale robotników mało” (Łk 10, 2a). Pan Jezus dostrzegał szczupłość ludzkich zasobów a jednocześnie powierza misję ewangelizacyjną całego świata jedynie dwunastu apostołom. Oni idą bez lęku, nie pytając jak sobie poradzą. Pan Jezus pozostawia także wskazówki dla wspólnoty wierzących: „Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Łk 10, 2b).

Nie upadając na duchu  ale wypełniając słowo Pana, powinniśmy prosić. Do modlitwy dołączyć post. Post, który nie jest jedynie  prostym powstrzymywaniem się od pokarmu. Ma wielkie znaczenie duchowe, którego źródła tkwią w motywacjach podejmowania tego pobożnego dzieła. Nie jest tylko doświadczeniem fizycznym ale powinien być żywym przylgnięciem do Ducha Świętego. Post jest wymownym przypomnieniem, że w życiu człowieka są dużo ważniejsze sprawy niż rzeczy materialne. „Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych ” (Mt 4, 4). Post jest więc zdaniem się na Pana i poszukiwaniem u Niego ratunku.

Jest także znakiem odcięcia się od złego. Egipski mnich, Ewagriusz z Pontu, w swojej nauce o ośmiu duchach zła widzi w obżarstwie bramę do wszystkich innych grzechów. Zamykając tę bramę dajemy świadectwo odwrócenia się od złego. Jezus przypomina, że post i modlitwa dają siłę do odrzucenia złego, i to w szczególnie trudnych sytuacjach (Mt 17, 21). Bóg użycza swoich darów tym, którzy poszczą czystym sercem, z miłości do Niego. Post staje się swoistą „mową ciała”.

W seminarium modlimy się wciąż w intencji nowych powołań. W każdą niedzielę czynimy to wspólnie z wiernymi przed każdą Mszą św. odprawianą w Kościele Seminaryjnym. Do tej „modlitwy słowem i sercem” chcemy w okresie Wielkiego Postu dołączyć „modlitwę ciałem”. Przez wszystkie piątki Wielkiego Postu wspólnota seminaryjna pragnie zachować post ścisły w intencji nowych powołań. Ufni w słowa Jezusa - „proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” - postem i modlitwą chcemy służyć Bogu. Niech okaże miłosierdzie swojemu Kościołowi i pośle robotników na żniwo swoje.